Dawid Bronstein
(Informacja: artykuł jest dopiero zalążkiem i wymaga rozwinięcia.)
(Zdj. Koch, Eric / Anefo)
Dawid Bronstein, (wł. ros. Давид Ионович Бронштейн, ur. 19 lutego 1924 w Białej Cerkwi, zm. 5 grudnia 2006 w Mińsku – wybitny szachista radziecki i znany autor książek szachowych, charakteryzujący się oryginalnym i twórczym podejściem do gry szachowej. Pretendent do tytułu mistrza świata (rozegrał w 1951r. zakończony remisem mecz z szóstym mistrzem świata )Michaiłem Botwinnikiem.
Bronstein znany był z jednej strony ze swoich błyskotliwych i zaskakujących idei, a z drugiej uznawany za utalentowanego taktyka i wirtuoza gry pozycyjnej, który jednoczesnie głęboko opanował meandry sztuki rozgrywania debiutów. Wszystko to czyniło z niego jednego z najbardziej nieprzewidywalnych i niebezpiecznych przeciwników okresu po II wojnie światowej.
Początki kariery
Dawid Bronstein od wczesnego dzieciństwa wykazywał zainteresowanie królewską grą. Wychowując się w biednej, żydowskiej rodzinie nauczył się grać w szachy od dziadka. Jego talent został rozpoznany w Pałacu Pionierów w Kijowie, gdzie rozpoczął treningi pod okiem mistrza międzynarodowego Aleksandra Konstantynopolskiego. W wieku 15 lat osiągnął pierwszy większy sukces, zajmując dzielone II-IV. miejsce w Mistrzostwach Kijowa (1939 r.) Warto nadmienić, iż został dopuszczony bezpośrednio do finału, gdyż rok wcześniej zwyciężył w mniej oficjalnym turnieju, w którym uczestniczyło 6 kijowskich mistrzów oraz 6 najzdolniejszych uczniów.
W roku 1940 zajął drugie miejsce w Mistrzostwach Ukrainy (USSR), tuż za znanym arcymistrzem Izaakiem Bolesławskim. Turniej ten stał się początkiem wielkiej przyjaźni pomiędzy oboma szachistami i pośrednio doprowadził do poślubienia przez Bronsteina w 1984r., córki Bolesławskiego – Tatiany. Nieoczekiwana wojna z nazistowskimi Niemcami zahamowała życie szachowe we wschodniej Europie.
Mecz Bronsteina o mistrzostwo świata z Botwinnikiem
Po wojennej zawierusze Bronstein ponownie przystąpił do aktywnego życia szachowego. W 1944 r. wygrał swoją pierwszą partię z Michaiłem Botwinnkiem w XIII mistrzostwach ZSRR, choć w samym turnieju zajął dopiero XV miejsce. Był to jednak jasny znak, że Bronstein jest wschodzącą gwiazdą szachową; można powiedzieć, że w tym momencie rozpoczęła się droga Bronsteina na szachowy szczyt.
Dalsze życie szachowe Bronsteina po meczu
Po 1951 r. Bronstein osiągnął liczne sukcesy turniejowe w skali światowej, lecz nie udało mu się już przejść przez mecze pretendentów. Przykładowo w 1955r, wygrał (nie ponosząc porażki) turniej strefowy w Göteborgu, ale nie poradził sobie rok później w turnieju o prawo udziału w meczu o mistrzóstwo świata w Amsterdamie (zajął dopiero III-VII miejsce).
Spuścizna literacka i schyłek kariery
Dawid Bronstein jest autorem wielu dzieł szachowych, z czego największą sławę przyniosła mu książka poświęcona turnieju pretendentów w Zurychu w 1953 r. pt. „Mieżdunarodnyj turnir grossmejsterow” („Międzynarodowy turniej arcymistrzów” Moskwa, 1956r.).
