Obrona holenderska

(Informacja: artykuł jest dopiero zalążkiem i wymaga rozwinięcia.)

Obrona holenderska – debiut zamknięty powstający po posunięciach 1.d4 f5 lub po innych ruchach, gdzie czarne szybko zagrywają ruch f7-f5 (np. 1.c4 f5, 1.d4 e6 2.c4 f5) dążąc do uzyskania kontrgry na skrzydle królewskim. Pierwsze analizy debiutu przedstawił Holender E. Stein w 1789 r, stąd pierwotnie nazywano ją obroną Steina. Prowadzi z reguły do złożonej gry, w której strategia miesza się z dużą ilością gry taktycznej.

Białe mają możliwość bardzo szybko zaostrzyć grę, grając gambity 1.d4 f5 2.e4 (gambit Stauntona) lub 1.d4 f5 2.g4. Gambity te nie są jednak uważane za groźne dla czarnych przy poprawnej obronie.